Eskoba

Eskoba voor u als senior

Lisette van Eskoba heeft als speciaal aandachtsgebied het ondersteunen van senioren (en hun kinderen) bij het aangaan van een van de grootste veranderingen die een mens kan meemaken in het leven: verhuizen, en alles wat daarbij hoort. En vaak gebeurt het dat u, als senior, gaat verhuizen naar een kleiner huis of appartement, of zelfs naar een kamer.

Grote verandering

Tegenwoordig blijven senioren langer zelfstandig wonen. De overheid stimuleert dit actief. Het ‘bejaardenhuis’ bestaat haast niet meer. En de senioren van nu zijn gemiddeld vitaler en zelfredzamer dan vroeger. Velen zijn goed thuis op de computer en de smartphone, rijden tot op hoge leeftijd auto. Geven mantelzorg. Misschien herkent u uzelf hier wel in.

Maar de leeftijd schrijdt voort. De tuin wordt een beetje te moeilijk om te onderhouden, u komt haast niet meer op zolder. U hakt op een bepaald moment de knoop door: verhuizen. Het is fijn als u die moeilijke beslissing zelf kunt nemen, dat de omstandigheden u niet dwingen. Maar dan? Het is zonneklaar: niet alles past in het nieuwe huis.

Verhuizen = opruimen

Dat valt niet mee: verhuizen na soms tientallen jaren in een huis gewoond te hebben, het achterlaten van de vertrouwde buurt, en dan misschien ook nog afscheid moeten nemen van een heleboel eigendommen. Misschien wordt u gehinderd door fysieke ongemakken. Misschien lijkt dit het moment om afstand te doen van de spullen van uw overleden partner, en dat is ook niet makkelijk. Of u hebt een mooie verzameling en vraagt zich af hoe die in het nieuwe huis een plekje krijgt. Hulp is welkom. Uw kinderen hebben misschien zelf al kleinkinderen, hun tijd is beperkt. Wat als er geen kinderen zijn, of die ver weg wonen?

U kunt het ook zo zien: een verhuizing is altijd een goed moment om op te ruimen, welke leeftijd u ook heeft. Het leven krijgt een nieuwe impuls, maar ook kunt u deze gelegenheid aangrijpen om vast eens te kijken naar wat u straks achterlaat, en hoe. Zo ontzorgt u de nabestaanden straks en heeft u voor uzelf de zekerheid dat u er alles aan gedaan heeft.

Nadenken over later

U kunt deze gelegenheid misschien meteen aangrijpen om eens te kijken naar wat u straks achterlaat, en hoe. Want: heeft u al eens nagedacht over wat er later met al uw spullen moet gebeuren? Vindt u het belangrijk of bent u er best makkelijk in? Echt waardevolle spullen vinden altijd een bestemming. Maar wat met al die gewone spullen die u heeft verzameld in een heel leven? Zitten uw toekomstige nabestaanden er op te wachten? Het is helemaal niet gezegd dat alles maar ‘weg’ moet. Maar met volwassen erfgenamen die zelf ook al een huis vol hebben, is het wel zaak om hier realistisch naar te kijken.

Wat is de meerwaarde van zo’n professional organizer voor u?

Als organizer of opruimcoach draag ik concreet advies en oplossingen aan. Alleen al omdat ik met wat meer afstand kijk. Ik kan in praktische zin assisteren bij het echte opruimen en helpen beoordelen wat er met de spullen gebeurt die niet mee verhuizen.

Als professional organizer gespecialiseerd in senioren(verhuizingen) ben ik me bewust van fysieke of mentale beperkingen die er misschien zijn, en eventueel medicijngebruik. Ik kan ook meekijken bij het inrichten van het nieuwe huis zodat u zich snel thuis voelt en het praktisch en veilig is.

Instructies voor later achterlaten

Misschien wilt u een map of een doos samenstellen voor uw nabestaanden met papieren en aanwijzingen voor (bijvoorbeeld) uw uitvaart en de verdeling van uw spullen. Denk aan een overzicht van bankrekeningen, wachtwoorden, eigendomspapieren. Zo ontzorgt u de nabestaanden straks en heeft u voor uzelf de zekerheid dat u er alles aan gedaan heeft. De organizer kan u hiermee begeleiden en meedenken.

De Zweedse gewoonte van opruimen voor je overlijden

In de herfst van 2017 was er ineens een nieuwe trend: de Zweedse gewoonte van ‘döstädning’, opruimen voor je doodgaat. Niet zo’n gezellig onderwerp, maar er zit wel wat in. Een Zweedse kunstenares, Margareta Magnusson, heeft er een opgewekt boekje over gepubliceerd. En zij is ervaringsdeskundige, want "ergens tussen de 80 en de 100 jaar oud."

Het idee is dat je flink opruimt voor je overlijden, en zelf beslist wat er met je spullen gebeurt. Dat je je nabestaanden niet opzadelt met die klus. Het gaat er bij döstädning niet alleen om dat je op je oude dag ineens alles gaat weggooien. Het is dus ook een pleidooi voor opgeruimd leven: döstädning is veel makkelijker als je gedurende je hele leven al georganiseerd bent, dus dat alles zijn eigen plaats heeft. Want ooit kom je te overlijden, en dan moet iemand anders het allemaal regelen en uitzoeken.

Maar soms is dat al te laat. Vooral mensen die de oorlog hebben meegemaakt en de jaren ’50 en ‘60, hebben soms moeite om spullen weg te doen die nog gebruikt kunnen worden, of waar niets mis mee is behalve overbodigheid, of die ooit geld hebben gekost. Herkent u dit van uzelf of van uw ouders?

‘Dit heeft mijn oma nog zelf gemaakt.’

‘Dit is al heel lang in de familie.’

‘Deze kwaliteit maken ze niet meer.’

Ik ben er een beetje ervaringsdeskundige in. Mijn ouders op seniorenleeftijd wonen in een groot huis met een garage, en hebben meer dan genoeg plaats om allerlei spullen te bewaren. Het gebeurt niet eens bewust, maar het is een beetje zo gegroeid. Een paar voorbeelden: kampeerspullen uit de jaren ’70, een surfplank, een van de eerste modellen uit de jaren ’70, tientallen boeken die ze echt nooit meer gaan lezen en ik ook niet, een doos met kerstversiering waarvan de helft wordt gebruikt…

Het doel van döstädning is eigenlijk dubbel: nabestaanden worden niet opgezadeld met het opruimen van een huis vol spullen, en de persoon zelf, die gaat opruimen, laat door middel van de spullen die door zijn handen gaan, zijn leven de revue passeren en kan herinneringen ophalen..

Waarmee niet is gezegd dat het makkelijk is. Soms vinden senioren het moeilijk om onderscheid te maken tussen hun spullen, zeker als het gaat om voorwerpen die misschien al een halve eeuw meegaan. Het hoeft ook niet snel en liefdeloos. En u kunt er hulp bij vragen: kinderen, kleinkinderen, vrienden, of een professioneel iemand: een organizer, of opruimcoach. Met praktische hulp en geduldige ondersteuning kunnen zij u bijstaan.

De schrijfster van 'Döstädning'

De schrijfster van het boekje 'Opruimen voor je doodgaat', Margareta Magnusson , in een kort interview in de Happinez:

Wat zou u iemand adviseren die bezig gaat met zijn of haar döstädning?

“Ik beloof je dat je er een hoop plezier aan gaat beleven. Het wordt een wandeling door je herinneringen; een tijd van bezinning. Wat was nu echt belangrijk in je leven? Begin met de lijvige items zoals meubels, en eindig met bijvoorbeeld brieven en foto’s. Als je begint met de dingen die veel ruimte innemen, schiet je meteen flink op. Als je daarentegen begint met de brieven, dan loop je meteen vast, omdat je ze gaat zitten lezen en herlezen. Dan kom je nergens meer. Dus begin groot.”

Wat voor advies zou u geven aan iemand die spullen aan de kinderen wil geven?

“Bewaar nooit spullen voor de volgende generatie, als je niet honderd procent zeker bent dat die ze echt wil. Als je een twaalfdelig servies hebt dat je kinderen vreselijk vinden, breng het dan naar de kringloop of probeer het te verkopen.”